kołtunieć

kołtunieć: kołtunieć {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk IIIa, kołtuniećeję, kołtuniećeje, kołtuniećniał, kołtuniećnieli {{/stl_8}}– skołtunieć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IIIa {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o włosach, sierści, włóknach, kurzu itp.: zwijać się w kołtun, skręcać się, mierzwić': {{/stl_7}}{{stl_10}}Len zostawiony bez wyczesania kołtunieje. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o ludziach: stawać się człowiekiem ciemnym, zacofanym, obskurantem, nabierać cech kołtuna': {{/stl_7}}{{stl_10}}W takim środowisku człowiek powoli kołtunieje. {{/stl_10}}

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

kołtunieć — ndk III, kołtuniećeję, kołtuniećejesz, kołtuniećej, kołtuniećniał, kołtuniećnieli 1. «o włosach: zwijać się w kołtun» 2. «o ludziach: stawać się kołtunem, obskurantem, człowiekiem ciemnym, zacofanym» … Słownik języka polskiego
kołtunienie — n I rzecz. od kołtunić, kołtunieć. kołtunienie się rzecz. od kołtunić się … Słownik języka polskiego
skołtunieć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}kołtunieć {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień

Academic Dictionaries and Encyclopedias